دوربین مدار بسته و انواع مدل های آن
این روزها به منظور بالا رفتن امنیت محیط های مختلف از سیستم های دوربین مدار بسته استفاده می کنند . این دوربین ها در انواع مختلفی به بازار عرضه شده اند که هر کدام دارای کیفیت ها و مدل خهای مختلف هستند .شما بر اساس میزان نیازها و خواسته های خود می توانید از انواع انالوگ و دیجیتال ان در محیط مورد نظرتان استفاده نمایید.ذر زیر نیز مقاله ای را اماده کردیم و در سایت گذاشته ایم که در باره این موضوع اطلاعات مفید و جالبی را در اختسیار شما می گذارد:
دوربین مدار بسته شبکه و انالوگ دو نوع متفاوت از سیستم های مداربسته هستند که تفاوت های آنها معمولا برای مشتریان پیچیده است. در این مطلب به تفاوت های این دو سیستم و موارد کاربرد هر یک اشاره می کنیم.
سیستم مداربسته انالوگ
(برای اطلاعات مشروح این مقاله را بخوانید)
نوع بسیار رایج از دوربین های مداربسته است. این سیستم به صورت مختصر یک سیستم مداربسته ساده و ارزان برای کاربری های غیر حرفه است. در سیستم مداربسته انالوگ، سیگنال های تصویر دوربین های مداربسته به صورت انالوگ انتقال پیدا میکنند.
سیستم مداربسته شبکه
(برای اطلاعات مشروح این مقاله را بخوانید)
نوع حرفه ای تر از سیستم مداربسته است. این سیستم به صورت مختصر یک سیستم مداربسته با کیفیت و پرهزینه است. در سیستم مداربسته شبکه، اطلاعات تصویر از طریق پروتکل های شبکه انتقال پیدا میکنند.
مقایسه
قیمت: معمولا اولین تفاوتی که مشتریان متوجه آن خواهند شد تفاوت قیمت بسیار زیاد این دو سیستم است. دوربین های مداربسته شبکه معمولا بین دو تا سه برابر قیمت یک دوربین انالوگ را دارند. این بالاتر بودن قیمت اصلی ترین دلیل رواج سیستم های مداربسته انالوگ است.
کیفیت تصویر: دومین تفاوت مهم دو سیستم انالوگ و شبکه کیفیت تصویر دوربین های انهاست. از نظر کیفیت تصویر سیستم مداربسته انالوگ دارای محدودیت بسیار زیادی است. در دوربین های مداربسته انالوگ امکان دریافت و ضبط تصاویر با روزولشن بیش از حدود ۰٫۵ مگا پیکسل وجود ندارد. این بدین معناست که شما هرگز نمیتوانید در یک سیستم انالوگ کیفیت در حد مگا پیکسل داشته باشید. مقابل در دوربین مدار بسته تحت شبکه کیفیت تصویر هیچ محدودیت تصویری ندارد و دوربین های تا ۵مگا پیکسل به راحتی در دسترس هستند.
سادگی: سومین تفاوت دو سیستم انالوگ و شبکه است. در مقایسه با سیستم شبکه، سیستم انالوگ به مراتب در نصب و عیب یابی ساده تر است. این سادگی سبب شده مجریان سیستم های حفاظتی تمایل زیادی به استفاده از دوربین های انالوگ داشته باشند.
انعطاف پذیری: انعطاف پذیری به معنای امکان تغییر سیستم مداربسته پس از اجرای آن است. از این نظر سیستم های شبکه به مراتب قوی تر عمل می کنند. در یک سیستم شبکه شما می توانید پس از اجرا بسیاری از تجهیزات را به راحتی جابه جا یا تغییر دهید. در مقابل سیستم مداربسته انالوگ دارای انعطاف پذیری خیلی کمتری است و اجرای بسیاری از تغییرات در ان پس از اجرا غیر ممکن خواهد بود.
تعداد فریم: تعداد فریم تصویر چیزی است که معمولا در سیستم های دیجیتال به آن پرداخته می شود. از نظر تعداد فریم خروجی دوربین، تمامی دوربین های انالوگ دارای خروجی real-time هستند. در دوریبن های شبکه دوربین می تواند تعداد فریمی کمتر از ۲۵فریم داشته باشد. این نکته ای است که در زمان انتخاب دوربین مدار بسته باید به ان توجه کرد. معمولا در دوربین های با روزولشن بالا تعداد فریم دوربین کمتر خواهد بود.
کابل کشی و اجرا: اجرای و کابل کشی در این دو سیستم به طور کلی با هم در تفاوت خواهد بود. توجه داشته باشید که بسترهای انالوگ و شبکه هیچ گونه همخوانی با هم ندارند و در اجرا دارای تفاوت های زیادی هستند. به صورت کلی تکنولوژی اجرا در سیستم های شبکه به مراتب بالاتر است. در این سیستم ها شما میتوانید از طریق استفاده از فیبرنوری تمام محدودیت های طول کابل را حل کنید (فیبر نوری با استفاده از مبدل برای سیستم انالوگ نیز قابل استفاده است.)
قابلیت های نرم افزاری: سیستم شبکه به علت تولوژی بالاتر امکانات خارق العاده نرم افزاری برای شما ایجاد میکند. این امکانات به ویژه در کابردهای امنیتی کمک بسیار زیادی در را به اپراتورها میکند. در سیستم انالوگ قابلیت های نرم افزاری معمولا به مراتب پیش پا افتاده تر است.
کدام را انتخاب کنم؟
به صورت کلی سیستم مداربسته شبکه از بسیاری جهات بر سیستم انالوگ برتری دارد اما در مقابل اجرای آن برای شما هزینه برتر خواهد بود.
در صورتی که نیاز به یک نظارت عمومی و ساده در محل خود را دارید ما سیستم انالوگ را به شما توصیه می کنیم. اما اگر میخواهید برای سیستم خود بیشتر هزینه کنید و یک سیستم مداربسته حرفه ای داشته باشید حتما از سیستم مداربسته شبکه استفاده کنید.
آموزش کشتی و آسیب های آن
آسیب های ورزش آموزش کشتی:
ورزش کشتی یکی از ورزش هایی است که همواره به شکلی وجود داشته است و هر فردی با هر توان و قدرت بدنی که داشته باشد میتواند این ورزش را انجام دهد.
داشتن بدنی منعطف و همینطور قدرت بدنی بالا از عواملی است که فرد کشتی گیر باید آنها را داشته باشد تا بتواند این ورزش را به خوبی انجام دهد.
معمولا در مسابقات و رقابت ها کشتی گیران را بر اساس وزن دسته بندی می کنند اما در شرایطی خاص ممکن است از نظر میزان تجربه ،سن ، و جنسیت نیز به گروه ها و دسته های خاصی تقسیم شوند.در این صورت هر کشتی گیر با هم وزن ، هم سن ، و هم رده ی خود مبارزه خواهد کرد.این دسته بندی ها به این دلیل است که رقابتی عادلانه به وجود بیاید و ورزشکاران از شرایطی مساوی برخوردار باشند.که در این صورت هیچ کشتی گیری نسبت به حریف خویش برتری بدنی نخواهد داشت و آسیب های بدنی نیز به حداقل خواهند رسید.اما هر ورزشی ممکن آسیب هایی را با خود به همراه داشته باشد.در اینجا ما به این آسیب ها خواهیم پرداخت:
معمولا در زمانی که کشتی گیر به زمین میخورد بیشتر در معرض آسیب قرار میگیرد.و گردن ، سر ، شانه و زانو اغلب در معرض خطرهای جدی واقع می شوند.همچنین مسئله کشیدگی عضلات در این ورزش بسیار شایع است.در هنگام آموزش کشتی نیز باید به این نکته توجه شود که عضلات نباید کشیده شوند.باید در هنگام تمرین بسیار مراقب حرکات باشیم چون کشیدگی عضلات ممکن است در هر قسمتی از بدن پدیدار شود اما در میان همه آنها کشیدگی عضلات کشاله ران و همچنین کشیدگی در عضلات پشت ساق پا بیشتر ظهور می کنند.
خطر کشیدگی تاندون ها نیز ممکن است در هر ناحیه ای به وجود بیاید ولی این حالت در مچ های دست و پا بیشتر دیده میشود.همچنین باید مراقب پیچ خوردگی و رگ به رگ شدن این نقاط بود.
در اثر اصابت بدن با تشک ممکن است برخی نقاط بدن دچار خونمردگی شود.این مورد از معمولترین آسیبهایی است که در کشتی به وجود می اید.مخصوصا در هنگام آموزش کشتی
در ورزش کشتی گاها پوست بدن دچار عفونت میشود.در مواقعی هم از کشتی گیری به کشتی گیر دیگر انتقال پیدا میکند.قارچ های پوستی ، تاول های چرکی ، تبخال و جوش ها از عمده ترین بیماری هایی هستند که انتقال پیدا میکنند.در صورت استحمام قبل از کشتی و بعد از کشتی می توان از انتقال این بیماری ها جلوگیری کرد.همچنین مرتبا از لباس های تمییز استفاده شود و پس از هر بار کشتی گرفتن تشک کشتی باید با محلول ضد عفونی تمییز گردد.این ها از مواردی هستند که از مبتلا شدن فرد به بیماری های پوستی جلوگیری میکنند اما در صورتی که فرد به یکی از این بیماری ها مبتلا شده باشد باید ابتدا معالجه شود و در زمان درمان نبایدبا سایرین تماس پوستی داشته باشد.
قبلا گفته شد که سر و گردن از مواردی هستند که در معرض خطر آسیب دیدگی هستند.ممکن است این آسیب ها به صورت جزئی و در حد خراش و خون مردگی باشد.در صورت برخورد سر با تشک به صورت یکباره و محکم ممکن است سردرد ،سرگیجه، و حالت تهوع را با خود به همراه داشته باشد.
ضربات شدید در این نواحی نیز ممکن است به شکستگی مهره منجر شود.و همچنین کشیدگی عضلات در ناحیه گردن نیز از مواردی است که بروز آن دور از ذهن نیست.
در نواحی پایین تنه و زانو سه آسیب از سایرین جدی ترند:
آسیب عفونت های پوست ،بورسیت کشکک و کشیدگی رباط.
هنگامی که بورس جلوی کشکک دچار تورم یا التهاب شود بورسیت کشکک ایجاد میشود.و عمده ترین علت وجود آن نیز برخورد بیش از حد زانو به تشک کشتی می باشد.با کمک گرفتن از سرمای موضعی ، استفاده از زانو بند های مخصوص و استراحت کردن و داروهای ضد التهاب میتوان این مشکل را برطرف کرد.
رباطهای زانو نیز گاهی دچار آسیب دیدگی میشوند.این حالت زمانی اتفاق می افتد که پیچش و چرخش شدید و ناگهانی ساق پا به بیرون اتفاق بیفتد.در صورت آسیب رباط به طور جدی ورزشکار باید ناحیه فوق را عمل کند و میزان استراحت بعد از عمل بین ۶ تا ۹ ماه می باشد.اما در صورتی که آسیب جدی نباشد با استراحت ، بستن زانو بند ،بالا نگه داشتن زانو و مصرف دارو این مشکل به راحتی قابل حل است.
پارگی منیسک و سندروم ایلیوتیبیال باند هم آسیب هایی هستند که در صورت نا آگاهی و حرکات ناصحیح ممکن است کشتی گیر را تهدید کند.
آسیب مچ پا:
پارگی تاندون آشیل ،پیچ خوردگی مچ و تاندنیت آشیل از رایج ترین آسیب ها هستند
آسیب های شانه:
شکستگی ترقوه ،در رفتگی مفصل آکرومیوکلاویکولر ،در رفتگی شانه و تاندنیت روتاتو کاف رایج ترین آسیب های شانه هستند
آسیب های آرنج:
در رفتگی سر استخوان را و در رفتگی آرنج مخصوصا در زمانی که آموزش کشتی گیر زمین میخورد از رایج ترین آسیب های آرنج هستند.
درباره این سایت